Homoeopathie is een geneeskundig systeem dat werd geïntroduceerd door de Duitse arts Dr. Samuel Hahnemann. Hij was eigenlijk een allopathische arts die de praktijk verliet vanwege de bijwerkingen en tijdelijke verlichting van symptomen van de allopathie. Voor zijn broodwinning begon hij medische boeken in verschillende talen te vertalen. Tijdens het vertalen van Cullen’s Materia Medica kwam hij een kruidengeneesmiddel tegen met de naam cinchona.Er stond geschreven dat cinchona malaria kan genezen en ook symptomen kan veroorzaken die lijken op malaria bij gezonde mensen.Dit punt klikte in de hersenen van Hahnemann en hij bereidde een extract van de bast van cinchona en nam het zelf in.Tot zijn verbazing kreeg hij enkele symptomen van malaria zoals rillingen en pijn.Hij begon hetzelfde experiment uit te voeren bij verschillende mensen en het resultaat was hetzelfde.
Door dit experiment kwam Hahnemann te weten dat elk geneesmiddel dat bij een gezond mens een reeks symptomen kan veroorzaken, gebruikt kan worden om gelijkaardige symptomen bij een ziek persoon te genezen. Hij gaf cinchona aan verschillende malariapatiënten en het resultaat was verbluffend en zo ontstond het systeem dat homoeopathie wordt genoemd. Het woord homeo betekent gelijkaardig, pathy betekent lijden. Het basisprincipe van homoeopathie is ‘similia similibus curantur’, wat betekent dat hetzelfde geneest. Hahnemann bereidde enkele andere geneesmiddelen met alcohol als middel en begon te experimenteren op verschillende leeftijdsgroepen en noteerde de symptomen die ze vertoonden. Hij beproefde bijna 30 geneesmiddelen en de symptomen die ze veroorzaakten werden systematisch genoteerd. De symptomen die door het testen van geneesmiddelen werden verzameld, werden in een boek met de naam materia medica pura gecategoriseerd.
Hahnemann merkte dat door het verdunnen van de ruwe geneeskrachtige stoffen in spiritus een dynamische kracht wordt ontwikkeld die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van de symptomen bij gezonde mensen. Hahnemann begon veel zieke mensen te behandelen met de geneesmiddelen die hij bereidde volgens het principe similia similibus curantur. Hij kreeg wonderbaarlijke genezingen en de homeopathie begon zich over de hele wereld te verspreiden.
Hij gaf medicijnen aan sommige patiënten en merkte dat de symptomen weer terugkwamen. Dus hij begreep dat de oorzaak van de ziekte behandeld moest worden. Na experimenten en observaties kwam hij erachter dat ziekten eigenlijk veroorzaakt worden door een aantal dynamische krachten en hij noemde ze miasmen (psora, syfilis, sycose). Hij merkte dat om iemand volledig te genezen deze miasmen uitgeroeid moesten worden met behulp van een soortgelijke dynamische kracht. Dit idee leidde tot antimiasmatische geneesmiddelen, geneesmiddelen die een ziekteverwekkende kracht hebben die vergelijkbaar is met die van miasmen. Hij ontwikkelde antimiasmatische geneesmiddelen en experimenteerde op zieke personen en kreeg wonderbaarlijke genezingen.
Ontwikkeling van homeopathie
De principes van de homeopathie werden in boekvorm geschreven en hij noemde het organon van de geneeskunde. Later begon hij deze werken te publiceren en werden er zes edities van organon gepubliceerd. Vanaf het begin van de homeopathie begonnen veel artsen van andere systemen tegen de homeopathie te werken, maar diegenen die tegen de homeopathie waren, leerden later de waarheid achter de homeopathie kennen en begonnen hetzelfde te doen. Artsen zoals Dr. J. T. Kent, Dr. Hering, Dr. Boenonghausen enz. volgden de missie van Dr. Hahnemann en ontwikkelden het systeem. Ze begonnen allemaal andere geneesmiddelen te bereiden op basis van de richtlijnen van Hahnemann. Artsen kwamen te weten dat door het verdunnen van de geneesmiddelsubstantie in alcohol op een systematische manier de geneeskracht toeneemt, ook al neemt de hoeveelheid geneesmiddel af. Aangezien ziekten het gevolg zijn van dynamische oorzaken, moet het geneesmiddel ook dynamisch zijn. Door een proces dat potentiëring wordt genoemd, werd hetzelfde geneesmiddel in verschillende potentieniveaus gemaakt. Ze ontdekten dat door het verhogen van de potentie het doordringend vermogen van het geneesmiddel toeneemt, zodat het op een hoger niveau werkt dan de gebruikelijke materiële vorm van geneesmiddelen die in andere systemen worden gebruikt.
Algemene principes
Homoeopathie behandelt het zieke individu als een geheel in plaats van zieke delen of organen te behandelen. De fysieke, mentale, emotionele en sociale sferen van een persoon worden beschouwd voor een permanente genezing. Dit systeem gelooft dat de ziekten worden veroorzaakt door de verstoring van de vitale kracht die een onzichtbare kracht is in elk individu. In een gezonde toestand handhaaft de vitale kracht het evenwicht van geest, lichaam en ziel. Tijdens deze periode zal de mens normale gewaarwordingen en functies hebben. De onbalans in de lichaamsfuncties maakt een schuilplaats voor vreemde organismen (bacteriën, virussen, schimmels, protozoa enz) en laat ze woekeren en zogenaamde ziekten produceren. Homoeopathie gelooft dat de echte ziekte vóór de bacteriën en virussen komt, vandaar dat de hoofdoorzaak van de ziekte moet worden behandeld voor een blijvende genezing. De antibacteriële en antivirale middelen verwijderen alleen de secundaire oorzaken die hierboven zijn vermeld.
Ziekten worden veroorzaakt door schadelijke ziekteverwekkers die miasma’s worden genoemd. Dit zijn dynamische invloeden die de vitale kracht beïnvloeden. Er zijn voornamelijk drie miasma’s psora, syphilis en sycosis. drie oorzaken worden door andere medische scholen aanvaard, maar met verschillende namen genoemd. Psora veroorzaakt functionele verstoringen, syfilis veroorzaakt structurele veranderingen in de vorm van destructies en sycose veroorzaakt veranderingen in de vorm van overgroei. Deze drie miasma’s kunnen afzonderlijk of in gecombineerde vorm verschillende ziekteverschijnselen veroorzaken.
Bereiding van geneesmiddelen in homeopathie
In de homeopathie worden geneesmiddelen bereid uit verschillende bronnen zoals mineralen, planten, dieren, toxines, zieke delen enz. Geneesmiddelen worden bereid uit deze stoffen door een speciaal proces dat potentiëren wordt genoemd. Hier worden de oplosbare stoffen gepotentieerd door ze te verdunnen (mengen met spiritus met een neerwaartse beweging) met spiritus en de onoplosbare stoffen door ze te malen (trituratie) met suiker of melk. De ruwe geneesmiddelsubstantie wordt eerst gemengd met een berekende hoeveelheid spiritus en water en enkele dagen bewaard. Uit dit mengsel wordt een extract genomen dat moedertinctuur wordt genoemd (aangeduid als Q). Van deze moedertinctuur worden verdunningen bereid door potentiëring. Potentiëren is een wiskundig proces waarbij de hoeveelheid originele geneesmiddelsubstantie afneemt, maar de geneeskracht toeneemt. Afhankelijk van de verhouding tussen de hoeveelheid geneesmiddelsubstantie en het medium (gedistilleerd of melksuiker) zijn er verschillende schalen voor dit proces. Elke schaal heeft verschillende potenties die de kracht van het geneesmiddel aan te geven.
Bestudeerde onderwerpen in homeopathie:
Geschiedenis van de geneeskunde
Geschiedenis en ontwikkeling van de homeopathie
Pioniers van de homeopathie
Organon van de geneeskunde
Homoeopathische filosofie
Materia medica
Homoeopathische farmacie & farmacognosie
Homoeopathisch repertorium
Homoeopathische gevalsbehandeling
Homeopathische therapeutica